Η Αρχή Ισοδυναμίας του Αϊνστάιν για τη βαρύτητα μόλις πέρασε ένα ακραίο τεστ στροβιλισμού στο βαθύ διάστημα

Για άλλη μια φορά, οι φυσικοί επιβεβαίωσαν μία από τις βασικές ιδέες του Άλμπερτ Αϊνστάιν για τη βαρύτητα – αυτή τη φορά με τη βοήθεια ενός αστέρα νετρονίων που “αναβοσβήνει” στο διάστημα, δηλαδή ένα πάλσαρ. Η δοκιμασία εξέτασε την αρχή της ισοδυναμίας κάτω από ακραίες συνθήκες, σε ένα σύστημα που αποτελείται από δύο αστρικά πτώματα γνωστά ως λευκοί νάνοι και ένα ακόμη πιο πυκνό αστέρι νετρονίων και έδειξε ότι η αρχή της ισοδυναμίας κάνει διάνα στις προβλέψεις της.

Τα μελλοντικά διαστημικά σκάφη μπορούν να χρησιμοποιούν τα πάλσαρ για να πλοηγηθούν εντελώς αυτόνομα

Οι ερευνητές αποδείχτηκαν πρόσφατα ότι ένα διαστημικό σκάφος μπορεί να χρησιμοποιεί τις στενές δέσμες ακτινοβολίας από τους παλμούς ενός πάλσαρ, σαν ένα πολύ ακριβές σύστημα πλοήγησης όπως είναι το GPS στη Γη. Αν και είναι δυνατόν οι διαστημικές αποστολές να στέλνουν τα δεδομένα τους στη Γη, η διαδικασία δεν είναι καθόλου γρήγορη. Το Voyager 1, για παράδειγμα, χρειάζεται περίπου 19 ώρες για να στείλει ένα σήμα πίσω στη Γη, και αυτή η καθυστέρηση αυξάνεται καθώς το διαστημικό σκάφος απομακρύνεται.

Σπουδαστής ανακάλυψε το πιο αργό άστρο νετρονίων–πάλσαρ

Ένα αστέρι πάλσαρ ηλικίας περίπου 14 εκατομμυρίων ετών, αλλά έχει ακόμα ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, είναι το πιο αργό περιστρεφόμενο του είδους του που έχει ποτέ εντοπιστεί, ανακαλύφθηκε από ένα διδακτορικό φοιτητή στο Κέντρο Αστροφυσικής από το Πανεπιστήμιο του Manchester.

Αστρονόμοι έγιναν μάρτυρες της γέννησης ενός πάλσαρ από την έκρηξη σουπερνόβα

Μια ομάδα αστρονόμων έχει παρατηρήσει ένα νέο φαινόμενο στην εξαιρετικά ενεργητική σουπερνόβα SN 2012au, που ανακαλύφθηκε στις 14 Μαρτίου 2012, στον σπειροειδή γαλαξία NGC 4790 . Δημιουργήθηκε ένα άστρο νετρονίων με έντονο μαγνητικό πεδίο που περιστρέφεται πολύ γρήγορα, ένα πάλσαρ.

Ένα άστρο νετρονίων ή πάλσαρ «κατασπαράσσει» ένα καφέ νάνο άστρο

Ένα άστρο νετρονίων ή πάλσαρ «κατασπαράσσει» ένα καφέ νάνο άστρο

Ανακαλύφθηκε το πιο γρήγορο άστρο νετρονίων στον Γαλαξία μας

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αστρονόμοι – μεταξύ των οποίων και ο αστροφυσικός Σωτήρης Σανιδάς- ανακάλυψαν δύο νέους ταχέως περιστρεφόμενους αστέρες νετρονίων (πάλσαρ). Ο ένας (J1552) περιστρέφεται σαν «σβούρα» 412 φορές το δευτερόλεπτο, ενώ ο δεύτερος (J0952) ακόμη πιο γρήγορα, 707 φορές το δευτερόλεπτο ή πάνω από 42.000 φορές το λεπτό, γεγονός που τον καθιστά το ταχύτερο πάλσαρ του γαλαξία μας και το δεύτερο ταχύτερο που έχει βρεθεί ποτέ στο σύμπαν (το ρεκόρ κατέχει ένα πάλσαρ που περιστρέφεται 716 φορές το δευτερόλεπτο).

Ανακαλύφθηκε το πιο γρήγορο πάλσαρ στον Γαλαξία μας

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί αστρονόμοι – μεταξύ των οποίων ένας Έλληνας- ανακάλυψαν δύο νέους ταχέως περιστρεφόμενους αστέρες νετρονίων (πάλσαρ). Ο ένας (J1552) περιστρέφεται σαν «σβούρα» 412 φορές το δευτερόλεπτο, ενώ ο δεύτερος (J0952) ακόμη πιο γρήγορα, 707 φορές το δευτερόλεπτο ή πάνω από 42.000 φορές το λεπτό, γεγονός που τον καθιστά το ταχύτερο πάλσαρ του γαλαξία μας και το δεύτερο ταχύτερο που έχει βρεθεί ποτέ στο σύμπαν (το ρεκόρ κατέχει ένα πάλσαρ που περιστρέφεται 716 φορές το δευτερόλεπτο).

Ανακαλύφθηκε το μεγαλύτερο διπλό σύστημα άστρων νετρονίων

Διεθνής αστρονομική ομάδα -στην οποία συμμετείχαν ερασιτέχνες αστρονόμοι του Προγράμματος Einstein&Home- ανακάλυψε το μεγαλύτερο διπλό σύστημα αστέρων νετρονίων (πάλσαρ). Πρόκειται για δύο νεκρά άστρα, το καθένα μεγαλύτερο σε μάζα από τον Ήλιο μας, που όμως έχουν πια διάμετρο μόλις 20 χιλιομέτρων, καθώς έχουν μετατραπεί σε αδιανόητα πυκνούς αστέρες νετρονίων. Τα δύο άστρα, που γυρίζουν με τρομερή ταχύτητα -σαν σβούρες- γύρω από τον εαυτό τους (με ρυθμό 37 φορές ανά δευτερόλεπτο!) και τα οποία εκπέμπουν έντονο φως σαν φάροι, βρίσκονται επίσης σε ελαφρώς ελλειπτική τροχιά το ένα γύρω από το άλλο, αποτελώντας έτσι ένα διπλό αστρικό σύστημα.

Τα άστρα νετρονίων θα καθοδηγούν τα διαστημόπλοια

Τα γνωστά συστήματα δορυφορικής πλοήγησης (GPS) προσδιορίζουν θέσεις μόνο πάνω στo μικροσκοπικό πλανήτη Γη. Οι ερευνητές του Ινστιτoύτου Max Planck προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα νέο σύστημα πλοήγησης που θα χρησιμοποιεί τα πάλσαρ σαν «φάρους» για να καθοδηγεί διαστημόπλοια που θα ταξιδεύουν πέραν του ηλιακού μας συστήματος. Οι ερευνητές αυτοί είναι τόσο αισιόδοξοι για το ανθρώπινο είδος, που θεωρούν ότι, όχι μόνο δεν θα αυτοκαταστραφεί, αλλά θα επιβιώσει επιχειρώντας διαστρικά ταξίδια μέσα στο αχανές σύμπαν.

Το Νόμπελ Φυσικής 1993 στους Russell Hulse και Joseph Taylor που άνοιξαν το δρόμο για τα βαρυτικά κύματα

Το Νόμπελ Φυσικής για το 1993 μοιράστηκαν οι Russell Hulse (1950) και Joseph Taylor (1941), από το Πανεπιστήμιο του Princeton, για την ανακάλυψη ενός νέου τύπου πάλζαρ, μια ανακάλυψη που άνοιξε νέες δυνατότητες για τη μελέτη των κυμάτων της βαρύτητας.

Η ανακάλυψη των πάλσαρ ή των κοσμικών φάρων του διαστήματος

Το καλοκαίρι του 1967 μια νεαρή Ιρλανδή αστρονόμος, η Jocelyn Bell, έμεινε άφωνη από τη σταθερότητα των ραδιοπαλμών, με ρυθμό ένα παλμό το δευτερόλεπτο, που είχαν καταγραφεί από ένα νέο ραδιοτηλεσκόπιο στο Κέιμπριτζ. Αυτούς τους ραδιοπαλμούς μελετούσε ένα βράδυ μήπως βρει κάποιο άγνωστο κβάζαρ που είχαν ανακαλυφθεί πρόσφατα. Αλλά ενώ η έρευνα πήγαινε καλά, κάποιο ανεξήγητο σήμα εμφανίστηκε στα διαγράμματά της.

Αστρονόμοι καταγράφουν την «εξαφάνιση» ενός αστέρα από την παραμόρφωση του χώρου

Επιστήμονες από το Ολλανδικό Ινστιτούτο Ραδιοαστρονομίας παρακολούθησαν για μια πενταετία τη σταδιακή «εξαφάνιση» ενός αστέρα νετρονίων, μετρώντας έτσι με ακρίβεια τόσο τη μάζα όσο την αιτία της «εξαφάνισής» του – τη στρέβλωση του χώρου, λόγω του ισχυρού βαρυτικού πεδίου που αργά αλλά σταθερά μετέβαλλε την περιστροφή του.

Ανακαλύφθηκε μυστηριώδες πάλσαρ που εκπέμπει μια άγνωστη έως τώρα κυματομορφή

Το Large Area Telescope (LAT), που χτίστηκε για το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi των ακτίνων-Χ, συλλέγει πληροφορίες για υψηλής ενέργειας ακτίνες γάμμα από πολλές πηγές στον ουρανό. Μεταξύ αυτών είναι τα μικρά, φευγαλέα αντικείμενα που ονομάζονται πάλσαρ, και που περιστρέφονται έως και εκατοντάδες φορές ανά δευτερόλεπτο. Το όνομά τους προέρχεται από τις ακτίνες που παράγουν τα μαγνητικά τους πεδία, ως αποτέλεσμα αυτής της περιστροφής τους, και οι οποίες μοιάζουν με την παλλόμενη ακτίνα ενός φάρου, όταν, κατά τύχη, τυχαίνει να σαρώνουν προς το οπτικό μας πεδίο.

Οι πρώτοι εξωπλανήτες που ανακαλύφθηκαν ήταν γύρω από ένα άστρο νετρονίων – Θα μπορούσαν όμως να φιλοξενούν ζωή;

Το 1991, ραδιοσήματα από το πάλσαρ PSR B1257 12 που βρίσκεται στον αστερισμό της Παρθένου, οδήγησαν τον Alexander Wolszczan καθηγητή της Αστρονομίας και Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας, στην ανακάλυψη των πρώτων πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα.

Πάλσαρ: Το δώρο του σύμπαντος στη φυσική

Τα πάλσαρ, πυκνά άστρα νετρονίων, είναι ίσως τα πλέον εκπληκτικά εργαστήρια φυσικής στο Σύμπαν. Η έρευνα σε αυτά τα ακραία και εξωτικά αντικείμενα έχει ήδη αποφέρει δύο βραβεία Νόμπελ. Οι ερευνητές των πάλσαρ τώρα είναι έτοιμοι να μάθουν από αυτά τα αντικείμενα τέτοιες λεπτομέρειες της πυρηνικής φυσικής, που δεν είναι διαθέσιμες αλλιώς, με σκοπό να ελέγξουν τη Γενική Σχετικότητα σε συνθήκες ακραίας βαρύτητας, αλλά και την ανίχνευση των βαρυτικών κυμάτων άμεσα με ένα «τηλεσκόπιο» σχεδόν όσο το μέγεθος του Γαλαξία μας.

Ένα ουράνιο Χριστουγεννιάτικο στολίδι παιδεύει τους αστρονόμους

Με την εορταστική περίοδο σε πλήρη εξέλιξη μια νέα φωτογραφία, που αποτελεί σύνθεση εικόνων από δύο τηλεσκόπια, αποκαλύπτει ένα ασυνήθιστο κοσμικό στολίδι. Δεδομένα από το Παρατηρητήριο ακτίνων-Χ Chandra της NASA και το XMM-Newton της ESA, έχουν συνδυαστεί για να ανακαλυφθεί ένα νέο πάλσαρ (που ονομάστηκε SXP 1062) μέσα στα ερείπια ενός σουπερνόβα που βρίσκεται στο Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, ή SMC. Είναι η πρώτη φορά που ένα συγκεκριμένο πάλσαρ, ένα περιστρεφόμενο υπέρπυκνο άστρο νετρονίων, έχει βρεθεί μέσα σε ένα κατάλοιπο ενός σουπερνόβα στο SMC, ένα μικρό δορυφορικό γαλαξία του Γαλαξία μας.

Τα πάλσαρ είναι γιγάντιοι μόνιμοι μαγνήτες

Μια αμφιλεγόμενη νέα εξήγηση για τα ισχυρά μαγνητικά πεδία στο εσωτερικό των άστρων νετρονίων θα μπορούσε να λύσει πολλά εκκρεμή προβλήματα στην αστροφυσική.

Η καρδιά του πάλσαρ του Καρκίνου πάλλεται πιο ισχυρά από όσο αναμενόταν

Το πάλσαρ στο Νεφέλωμα του Καρκίνου, ένα ταχύτατα περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων, που αποτελεί κατάλοιπο μιας σουπερνόβα και το οποίο ανακαλύφθηκε το 1968, φαίνεται να εκπέμπει παλμούς ακτίνων γάμμα σε υψηλότερα επίπεδα ενέργειας από ό, τι μπορεί να εξηγηθεί. Καταρρίπτονται έτσι οι μέχρι τώρα θεωρίες σχετικά με τις ενέργειες που είναι δυνατό να παράγουν τα πάλσαρ, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.

Διαμαντένιος πλανήτης στρέφεται γύρω από ένα πάλσαρ

Αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει τον πυκνότερο μέχρι τώρα εξωηλιακό πλανήτη: Ένα κατάλοιπο άστρου με μια μάζα σαν του Δία και πλούσιο σε άνθρακα και οξυγόνο. Η διάμετρος του δεν ξεπερνά τα 55.000 χιλιόμετρα ενώ η πυκνότητα του είναι κατά μέσο όρο τουλάχιστον 23 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό, δηλαδή την διπλάσιο από αυτή του μολύβδου.

Οι μαύρες τρύπες και τα πάλσαρ θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τις επιπλέον διαστάσεις

Η θεωρία των χορδών, η οποία προσπαθεί να ενοποιήσει όλες τις γνωστές δυνάμεις, πιστεύει στην παρουσία επιπλέον χωρικών διαστάσεων πέραν των τριών που βιώνουμε. Ωστόσο, ο έλεγχος αυτής της θεωρίας αποδείχθηκε πολύ δύσκολη περίπτωση.