Τα πάλσαρ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μελέτη των βαρυτικών κυμάτων

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας νέας επιστημονικής μελέτης, φαίνεται ότι τα παράξενα κοσμικά αντικείμενα γνωστά ως πάλσαρ, θα μπορούσαν δυνητικά να χρησιμοποιηθούν για τη μελέτη των κυμάτων βαρύτητας που παράγονται από υπερβαρέες μαύρες τρύπες.

Μυστήριες λάμψεις προδίδουν μια κρυμμένη ενέργεια στο Νεφέλωμα του Καρκίνου

Ξεχάστε τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN, το διαστρικό Νεφέλωμα του Καρκίνου έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο ισχυρός γνωστός επιταχυντής σωματιδίων στον κόσμο, με ενέργειες 100-πλάσιες εκείνες του LHC. Αλλά το πώς τα σωματίδια σε αυτό το Νεφέλωμα αποκτούν μια ταχύτητα που σπάει όλα τα ρεκόρ, είναι πράγματι ένα μυστήριο.

Μήπως μια πρόσφατη υπερκαινοφανής έκρηξη κοντά σε μας δημιούργησε μια μαύρη τρύπα βρέφος;

Το 1979 ένας ερασιτέχνης αστρονόμος, ο Gus Johnson, ανακάλυψε ένα σουπερνόβα περίπου 50 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη, που προερχόταν από την κατάρρευση ενός άστρου με, περίπου, 20 φορές μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο μας. Από τότε, οι αστρονόμοι προσέχουν συνέχεια τον υπερκαινοφανή αυτό SN 1979C, που βρίσκεται στον γειτονικό γαλαξία M 100 στο σμήνος της Παρθένου.

Ένας νέος τρόπος για να ζυγίσετε πλανήτες

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων έχει αναπτύξει ένα νέο τρόπο για να ζυγίσουν τους πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα – χρησιμοποιώντας ραδιοσήματα από τα μικρά περιστρεφόμενα άστρα, τα γνωστά πάλσαρ «Αυτή είναι η πρώτη φορά που κάποιος έχει ζυγίσει ολόκληρο το πλανητικό σύστημα – τους πλανήτες με τα φεγγάρια τους και τους δακτυλίους τους”, δήλωσε ο αρχηγός της ομάδας, David Champion από το Ινστιτούτο Max Planck της Γερμανίας. «Και μάλιστα έχουμε προσφέρει έναν ανεξάρτητη έλεγχο στα προηγούμενα αποτελέσματα, κάτι που είναι κάτι σημαντικό για την πλανητική επιστήμη».

Το πάλσαρ “Μαύρη Χήρα”

Ένα πάλσαρ, γνωστό και ως «Μαύρη Χήρα», κινείται μέσα στον Γαλαξία μας με ταχύτητα σχεδόν ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα την ώρα. Το κύμα κλονισμού μπροστά από αυτό το πάλσαρ, εξαιτίας αυτής της κίνησης, είναι ορατό στην παρακάτω εικόνα έχοντας σχήμα ημισελήνου και χρώματος πρασινωπό. Η πίεση πίσω από το μέτωπο του κύματος κλονισμού δημιουργεί ένα δεύτερο ωστικό κύμα, που σαρώνει το νέφος των σωματιδίων υψηλής ενέργειας πίσω από το πάλσαρ για να σχηματίσει ένα ‘κουκούλι’.

Η τελική δοκιμή της Σχετικότητας με τα πάλσαρ, τα κοσμικά ρολόγια του διαστήματος

Νύχτα μπαίνει, νύχτα βγαίνει κάποια ρυθμικά σήματα φτάνουν στη Γη. Το πιο αργό από αυτά ακούγεται σαν ένα καρφί που καρφώνεται σε ένα ξύλο. Άλλα πάλι σήματα είναι σαν τον ήχο που ακούγεται από μια μηχανή στο ρελαντί. Ορισμένα κάνουν σχεδόν συνεχείς ήχους, έτοιμους για να συνδυαστούν σε μια κοσμική μουσική.

Κοσμικά ρεύματα μέσα στα πάλσαρ μπορεί να κινούνται ταχύτερα από το φως

Αν και κανένα σώμα με μάζα δεν μπορεί να κινηθεί ταχύτερα από την ταχύτητα του φωτός, οι επιστήμονες τώρα πιστεύουν ότι ορισμένα παράξενα ρεύματα που κινούνται ταχύτερα και από το φως, μπορεί να είναι τα εργοστάσια παραγωγής για τα γρήγορα περιστρεφόμενα αστέρια.

Η ανακάλυψη των πάλσαρ ή των κοσμικών φάρων του διαστήματος

Το καλοκαίρι του 1967 μια νεαρή Ιρλανδή αστρονόμος, η Jocelyn Bell, έμεινε άφωνη από τη σταθερότητα των ραδιοπαλμών, με ρυθμό ένα παλμό το δευτερόλεπτο, που είχαν καταγραφεί από ένα νέο ραδιοτηλεσκόπιο στο Κέιμπριτζ. Αυτούς τους ραδιοπαλμούς μελετούσε ένα βράδυ μήπως βρει κάποιο άγνωστο κβάζαρ που είχαν ανακαλυφθεί πρόσφατα. Αλλά ενώ η έρευνα πήγαινε καλά, κάποιο ανεξήγητο σήμα εμφανίστηκε στα διαγράμματά της.